Sundbyberg - miasto w mieście. - Agnes na szwedzkiej ziemi

Moim pierwszym miejscem w Sztokholmie była dzielnica Sundbyberg. W zasadzie to mieszkałam na Duvbo, które należy do Sundbyberg. To właściwie też nie jest dzielnica, tylko odrębne miasto/gmina. Sundbyberg obejmuje m.in. Duvbo, Rissne, Hallonbergen, Ursvik. Jest stosunkowo młodym miastem. W XVIII wieku właściciel dworku i kilku zagród zmienił nazwę wioski na Sundbyberg. W XIX wieku Sundbyberg przynależało do innej gminy -Bromma. Z racji dużego rozwoju na początku XX wieku postanowiono Sundbyberg oddzielić od Bromma i utworzyć odrębne miasto. Olbrzymią rolę w rozwoju tego miasta miał Anders Petter Löfström, którego pomnik można znaleźć na jednej z bocznych uliczek.

W latach 70-tych XX wieku Sundbyberg przekształcono w gminę. W dawnych czasach Sundbyberg był przedmieściem Sztokholmu i obecnie wygląda jak dzielnica Sztokholmu. Miasto Sztokholm rozrastało się i wchłaniało miasta i miasteczka leżące obok.

Sundbyberg w pewnym momencie stało się prężnym zagłębiem przemysłowym. To tutaj ulokowała się znana, szwedzka marka słodyczy Marabou. Sundbyberg to świetnie skomunikowane miejsce. Przebiega przez nie linia kolejowa, którą można dojechać m.in. do Göteborg, a na południe do Nynäshamn.

Przez Sundbyberg biegnie również linia metra i linia tramwajowa, nie wspominając o autobusach. Niestety linia kolejowa i tramwajowa dzielą stare Sundbyberg na połowę.

Po jednej stronie znajduje się centrum handlowe ze sklepami, restauracjami, biblioteką i bankami.

Po drugiej stronie linii kolejowej znajduje się zagłębie małych sklepików, fryzjerów i knajp chińskich.

Tutaj znajduje się również teatr oraz polski konsulat. Jest to chyba jeden z najbrzydszych, starych budynków na Sundbyberg.

Po tej stronie znajduje się kilka kościołów.

W jednym znajduje się obecnie galeria sztuki.

Tutaj też znajduje się niesamowita wieża. To wieża ciśnień w której obecnie znajduje się restauracja. Wieża stoi na sporym wzniesieniu w parku, który nazywa się wieżowym parkiem. Wieżę wybudowano na początku XX wieku i niestety długo nie spełniała swojej funkcji. Długo stała opuszczona aż przerobiono ją na restaurację. To jest też chyba najfajniejsze miejsce w Sundbyberg, być może dlatego też jest podobno ulubionym miejscem spotkań. Tutaj zawsze kręci się sporo osób, a plac zabaw położony w parku jest pełen bawiących się dzieci.

Niedaleko wieży w ukrytym podwórku jest muzeum Sundbyberg.

Ulica przy której znajduje się muzeum, kończy się rondem przy którym znajduje się figura przedstawiająca człowieka rzucającego oszczepem. Autorem tej rzeźby jest Carl Fagerberg i figura pierwotnie miała być umieszczona na Stadionie Olimpijskim w Sztokholmie z innymi rzeźbami tego rzeźbiarza, ale stwierdzono, że jest brzydka i postawiono ją na Sundbyberg. Wlatach 90-tych stwierdzono, że jednak ta rzeźba wcale nie jest taka brzydka i mogłaby w sumie stać na Stadionie. Skończyło się na tym, że lekkoatleta został na Sundbyberg, a na Stadionie postawiono kopię rzeźby. Mężczyzna rzucający oszczepem jest oczywiście nagi i przedstawione są jego walory w pełnej krasie. Zimą zeszłego roku ktoś mu nałożył zrobione na drutach gacie. To zresztą chyba powszechny zwyczaj, ponieważ widziałam kilka takich „ubranych” rzeźb.

Na Sundbyberg znajduje się mnóstwo ciekawych budynków.

Są też nowoczesne paskudy.

Sundbyberg ma też inne parki. Jeden to wielki park z jeziorem. To rekreacyjne miejsce mieszkańców tej dzielnicy. Tutaj też rezydują dzikie gęsie. Trzeba nieźle uważać, żeby nie wdepnąć w ptasią „niespodzianki”. Ptaki praktycznie nie boją się ludzi i mało tego szarogęszą się nawet na placach zabaw dla dzieci.

To, co jest bardzo ciekawe w tym parku to mała wysepka, na której znajduje się domek w którym najwyraźniej ktoś mieszka. Teren wokół wysepki jest ogrodzony, a przy brzegu jest łódka. Ktoś, kto tam mieszka hoduje białe gęsi, które grasują po całym parku i rozwalają się gdzie popadnie, nawet przy przystanku autobusowym.