Śladami Millenium – Nils Bjurman z polskim akcentem.

Kto to jest Nils Bjurman? To zamożny adwokat, który mieszka w dobrej dzielnicy Sztokholmu. To facet, który wspomaga charytatywnie szereg organizacji dobroczynnych i jednocześnie podły gwałciciel i sadystyczna świnia. Polecam scenę przedstawiającą zemstę Lisbeth na Bjurmanie. Adwokat Nils to jedna z czołowych postaci książki Larssona.

Trasa Nilsa Bjurmana jest ostatnią trasą w przewodniku Orlińskiego. Zaczynamy ją prawie w Centrum Sztokholmu bo na Sankt Eriksplan czyli Placu Świętego Eryka – patrona Sztokholmu.To jedna z najdroższych dzielnic Sztokholmu i normalny śmiertelnik raczej tutaj nie zamieszka.Jest tutaj sporo małych sklepików, knajpek i innych punktów usługowych typu fryzjer.Tak nawiasem gdzieś tutaj mieszka polska aktorka – Małgorzata Pieczyńska 🙂

Na St. Eriksplan znajduje się spory park – Vasaparken.Ten park jak i poprzednie, które opisałam przy okazji łażenia po Sztokholmie śladami Millennium, wygląda bardzo ładnie i w miarę bezpiecznie. Niestety jest to tylko złudzenie optyczne. W tym parku widziałam całą masę siedzących na ławkach bezdomnych, a zaraz obok młodych matek z dziećmi, młodych ludzi i staruszków. Widziałam też w ustronnym miejscu grupę mężczyzn. Nie wyglądali sympatycznie i szczerze mówiąc mijając ich przyspieszyłam kroku – chociaż oddaleni byli dosyć spory kawał. Nie czułam się zbyt bezpiecznie w tym parku pomimo tego, że byłam tam o godzinie 17. Sam Orliński napisał, że lepiej sobie tędy nie robić skrótu po zmroku, bo nikt nie usłyszy wołania o pomoc, a nawet jak usłyszy to i tak zapewne nie pomoże.

Naszym celem jest miejsce w którym mieszka Nils Bjurman. Są to okolice Odenplan. Miejsce w którym znajduje się węzeł przesiadkowy. Stąd odjeżdża wiele autobusów. W czasach kiedy mieszkałam na Sundyberg przychodziłam tutaj po szkole i wsiadałam w autobus, który zawoził mnie prawie pod drzwi. Szczegół, że jadąc autobusem byłam w domu o 15 minut później niż metrem, ale dzięki temu mogłam zobaczyć kawałek miasta. Oczywiście zimą jest wszystko jedno czym się jedzie, ponieważ przecież i tak nic nie widać bo jest ciemno, ale jak jest widno to naprawdę warto poświęcić trochę czasu i skorzystać z komunikacji naziemnej.

Mieszkanie Bjurmana miało znajdować się gdzieś przy ulicy Upplandsgatan.

Z Odenplan idziemy prosto do ulicy Sveavägen. To bardzo ruchliwa ulica, która prowadzi prosto do samego centrum. Tutaj znajduje się ogromna biblioteka, cała masa sklepów, punktów usługowych, restauracji i kawiarni. Tutaj też jest moja szkoła szwedzkiego – ABF:) Najlepsza szkoła! Tutaj o ile pamiętacie z mojego wcześniejszego wpisu: zbrodnia na ulicy  został zamordowany Olof Palme.

Na tej ulicy jest zagłębie knajpkowe – tym większe im bliżej jest centrum. Tutaj też Larsson umieścił fikcyjny sklep Domino Fashion. To sklep dla przebierańców sado-maso. Miała w nim też pracować kochanka Lisbeth.

Idąc Sveavägen dochodzimy to bardzo ładnej ulicy – Kungsgatan. Jest to główna aleja handlowa Sztokholmu i prowadzi do jednej z najdroższych i najpiękniejszych dzielnic Sztokholmu – Östermalm. Tak nawiasem po Kungsgatan maszeruje parada równości Pride parade🙂 Idąc aleją wychodzimy prosto na Stureplan.

Do Stureplan jeszcze wrócę ponieważ to specyficzne miejsce warte kilku słów ekstra. Tutaj nasz adwokat załatwiał swoje podejrzane interesy. W jednej z tutejszych  kawiarenek widzi go Lisbeth Salander. Tutaj też są jedne z najwyższych cen w Sztokholmie – kieliszek wina może kosztować około 100 zł.

Z tego miejsca skręcamy w prawo, czyli równolegle do Sveavägen i maszerujemy ulicą Birger Jarlsgatan dalej w stronę nabrzeża. Po drodze mijamy stację metra Östermalmstorg.

Birger Jarlsgatan – to ulica bardzo drogich butików typu Louis Vuitton, Gucci, Versace, Max Mara, Cerruti, Mulberry i wielu innych, które na żywo widziałam pierwszy raz w życiu.

My idziemy prosto do alei Strandvägen przy której miało się mieścić mieszkanie skorumpowanego polityka Wennerstöma. Po drodze mijamy Teatr Dramatyczny. Jeżeli jesteśmy zmęczeni to możemy przycupnąć na schodach i popatrzeć na przechodniów albo na nabrzeże.

Wracając do Wennerstöma to ma on mieszkanie w jednej z przepięknych kamienic przy Strandvägen. Autor Millennium nie podaje dokładnie, który to może być dom ale Orliński ustala, że może to być numer 47.

Po namierzeniu mieszkania bogacza zawracamy i kierujemy się na centrum czyli Norrmalm. Idziemy prosto Hamngatan, aż do Sergels torg. Plac Sergela to dwupoziomowy plac w centrum Sztokholmu. Bardzo brzydki plac. Nie mogę pojąć jak można było wyburzyć stare, piękne domy i postawić pudełka rodem z PRL. Tak wiem, taka była moda i praktycznie każde, wielkie miasto w Europie – niezależnie od tego czy na Wschodzie czy na Zachodzie Europy, ma taką paskudną zabudowę. Plac przebudowano w latach 60-tych. W latach 70-tych dostawiono tu kolejne paskudztwo, czyli pomnik/obelisk Kryształowy Akcent w Szkle i Stali. Plac ma dwa poziomy – na górnym jest ulica, na dolnym galeria handlowa. Jest tu też wejście do metra. Plac jest modnym miejscem spotkań. Stąd też odchodzi deptak handlowy Drottninggatan. Zawsze jest tu pełno ludzi i trzeba się dosłownie przeciskać przez tłum.

To już jest ostatnia trasa z bohaterami Millennium ale nie ostatni wpis:) O czym będzie ten ostatni? Zobaczycie:)

Teraz na koniec muszę się przyznać do porażki:( W pierwszym poście oświadczyłam, że właśnie wypożyczyłam pierwszy tom Millennium. Zaczęłam go czytać i….znowu poległam:/ Mam wrażenie, że znowu w tym samym miejscu. Dam Wam dobrą radę – najpierw przeczytajcie książkę, a następnie obejrzyjcie film. Szwedzi zrobili tak świetną ekranizację, że książka po obejrzeniu filmu przestaje wciągać. Wszystko jest to samo!