Szwedzki sernik.

Szwedzki sernik historycznie znany jest od 1538 roku (potwierdzony źródłowo), ale prawdopodobnie już w średniowieczu był obecny na szwedzkich stołach. Od 2004 roku ostkaka zalicza się do narodowych szwedzkich dań.

W Szwecji są dwa rodzaje sernika. Pierwszy, ten bardziej znany to sernik ze Småland. Jest on robiony z serka Keso, który można porównać do polskiego serka grani. Do sera dodaje się mąkę, śmietanę, jajka, cukier i migdały (niektórzy dodają marcepan).

Sernik podaje się w kawałkach na ciepło z bitą śmietaną (albo lodami) i konfiturą z czerwonej borówki. Jest obowiązkowym daniem na świątecznym stole w Småland ( i nie tylko w tym regionie). W Småland jadło się go wcześniej w naczyniu od środka. Istnieją dwie teorie, dlaczego tak robiono. Pierwsza, że sernik był kiedyś pieczony w naczyniu, z którego mogły się przedostawać do sernika toksyczne związki. Inna teoria brzmi, że sernik w środku jest bardziej kremowy, a na bokach przypalony i suchy. Stąd też od środka zaczynały jeść najważniejsze osoby w domu, a brzegi zostawały dla dzieci i służby.

Drugi sernik jest mniej popularny i jest to sernik z Hälsingland. Od swojego bardziej słynnego brata różni się tym, że jest robiony z drobnego sera i serwuje się go z owocowym sosem lub dżemem z moroszki. W Hälsingland co roku urządzane są zawody w robieniu najlepszego sernika. Na północy jest to popularne danie w Midsommar.

Jak smakuje taki sernik? Jadłam wyłącznie wersję ze Småland. Sernik smakuje jak grudowata ciapa. Można go porównać do waniliowego budyniu – takiego z grudami. W każdym razie jest jadalny!