Mårten Trotzigs gränd czyli najwęższa uliczka SztokholmuAgnes na szwedzkiej ziemi

Jedną z najbardziej znanych atrakcji turystycznych na Gamla Stan w Sztokholmie jest Mårten Trotzigs gränd, czyli najwęższa ulica na sztokholmskim Starym Mieście.

Ulica biegnie od Västerlånggatan.

W górę do Prästgatan.

W najwęższym miejscu ma tylko 90 cm szerokości.

Historia słynnej ulicy

Ulica wcześniej nazywała się Trappegrenden, Trånga Trappgränden albo Trotz gränd. Jej obecna nazwa wzięła się od Mårtena Trotziga, kupca, który na przełomie XVI i XVII wieku nabył sporo nieruchomości na Gamla Stan. Nie ma potwierdzenia w źródłach kiedy tak naprawdę nazwa Mårten Trotzigs gränd zaczęła funkcjonować.

Uliczka nie zawsze była otwarta. W XIX wieku zamknięto ją z jednej i drugiej strony. Dopiero w 1945 roku zlikwidowano deski i udostępniono na nowo przejście.

Mårten Trotzig Trotzigs gränd dzisiaj.

Od kilku lat ulica na nowo otrzymała zamknięte bramy.

Dlaczego uliczka zaczęła być zamykana na noc? Jest to przede wszystkim jedna z największych atrakcji turystycznych w Sztokholmie. Niestety bliskość restauracji, pubów i sprawiła, że uliczka stała się popularnym miejscem oddawania moczu i ulubionym obiektem grafficiarzy. Uliczka stała się miejscem, w które wchodziło się z pewnym obrzydzeniem i szokiem. Jakiś czas temu dostała nieoficjalną nazwę: „Grunge Alley”. Mówiąc wprost, psuła wizerunek Gamla Stan.

W 2018 roku w ramach rozwiązania problemu wandalizmu ulicy stworzono specjalne patrole, które miały za zadanie przede wszystkim powstrzymanie graficiarzy. Niestety niewiele to pomogło. Graffiti nadal pojawiało się na ścianach, nie wspominając o innych rzeczach. Mieszkańcy domów przy Mårten Trotzig Trotzigs, na których spoczywa koszt usuwania graffiti, postanowili sięgnąć po bardziej drastyczne środki i wystąpili o zgodę na zamknięcie na noc ulicy. Ulica jest zamykana od 22 do godziny 5 rano. Niedawno została całkowicie odnowiona. Oczywiście zdarzają się przypadki, kiedy uparci graficiarze wspinają się na bramkę, ale takich przypadków jest coraz mniej. Zniknął również problem traktowania uliczki jako miejsca publicznej toalety.

Jak widać, różnica jest ogromna.