W południowej części Gamla Stan w Sztokholmie możemy zobaczyć plac – Järntorget czyli żelazny rynek.

Nazwa pochodzi oczywiście od żelaza, które tam kiedyś składowano. Na Järntorget znajdowała się także oficjalna waga miejska, którą zburzono w XVIII wieku zaraz potem jak wybudowano Södra Bankohuset.

To właśnie przed Södra Bankohuset stoi sobie żelazny ludzik. Stoi pod samą ścianą budynku i prawie nikt się nim nie interesuje. A jest to pomnik bardzo ważnej osoby w szwedzkiej sferze muzycznej. Evert Taube to nietuzinkowa postać, godna szczególnej uwagi, której niewątpliwie trzeba poświęcić osobny tekst. Tymczasem skupmy się na jego pomniku, jednym z wielu, bo bezsprzecznie szwedzki trubadur ma ich w Szwecji całkiem sporo.

Zacznę od tego na Gamla Stan. Pomnik wykonany jest z brązu i na Järntorget stanął w 1985 roku. Co ciekawe pomnik jest prezentem dla Sztokholmu od IKEA z okazji 20 lecia firmy. Autorem rzeźby jest znany szwedzki rzeźbiarz KG Bejemark (o rzeźbach jego autorstwa możesz przeczytać Historia pomnika Sven Jerringa. , Plac Nilsa Ferlina w Sztokholmie. i Kto w Sztokholmie wychodzi z kanału?). Statua Everta to wypisz wymaluj naprawdę gustownie ubrany artysta, trzymający w jednej ręce arkusz nut i spoglądający zza okularów na niebo.

Dlaczego akurat w tym miejscu postawiono statuę Everta? Wybór miejsca absolutnie nie był przypadkowy. Około dwudziestu metrów dalej znajduje się knajpa, w której stałym bywalcem był Evert Taube. Miał tam swój ulubiony stolik i zawsze wypijał lampkę czerwonego wina… albo i więcej. Niektóre plotki głoszą, że Evert w tym miejscu zawsze czekał na taksówkę, ale w rzeczywistości to taksówka zawsze czekała na Everta, zanim ten wyjdzie z restauracji. Inna historia opowiada o tym, że Evert lubił stanąć pod Södra Bankohuset i jak to typowy Szwed, łapać promienie słoneczne.

Figurka Taubego spoglądająca z uśmiechem ponad budynki Gamla Stan fantastycznie wtapia się w otoczenie. Z daleka można pomyśleć, że to prawdziwa człowiek.

Jeżeli będziecie mieli trochę czasu, to stańcie obok figurki i popatrzcie w kierunku, w którym patrzy odlany z brązu Evert Taube. Może coś nowego zauważycie?