Kościół świętego Görana.

Święty Göran, czyli święty Jerzy to bardzo ważna postać w szwedzkiej tradycji. Jest to święty szczególnie mocno związany ze Sztokholmem. Świętego Görana znajdziemy w Storkyrkan, w którym znajduje się przepiękna rzeźba świętego, która symbolizuje zwycięstwo w bitwie pod Brunkenberg, w której to rycerze śpiewali pieśń Sankt Örjanswisan ku chwale świętego Görana. Kopia rzeźby znajduje się również w Sztokholmie – na Gamla Stan. Jeszcze inna rzeźba świętego znajduje się na dachu ratusza w Sztokholmie. W miesiącach letnich z wieży ratusza rozlega się wygrywana przez dzwonki pieśń Sankt Örjanswisan. Święty Jerzy został również patronem jednego ze sztokholmskich szpitali, o którym pisałam w Nawiedzony szpital S:t. Görans., wszakże uważany jest za patrona opieki zdrowotnej. Gdy więc postanowiono wybudować kościół niedaleko szpitala jego patronem został święty Göran.

Jest to stosunkowo nowy kościół, bo zbudowany w 1958 roku. Wcześniej w miejscu obecnego kościoła znajdował’ się niewielki kościół, który został wybudowany w 1910 roku. Z biegiem czasu, w miarę jak parafia coraz bardziej się rozrastała, kościół stał się zbyt mały, żeby pomieścić wszystkich wiernych.

Rozebrano go w 1955 roku i rozpoczęto budowę nowego kościoła.

Co ciekawe ze starego kościoła pozostawiono wieżę, którą wkomponowano w nowy kościół.

Nowy kościół mocno wydłużono, dzięki czemu mógł pomieścić większą ilość osób. Zmieniono również stronę, w której znalazło się wejście do świątyni. Nowe było zdecydowanie bardziej wygodne od poprzedniego – szersze i z łagodnym podejściem.

Nowy kościół miał mieć formę ponadczasowej, prostej bazyliki. Kościół jest bardzo jasny i przestronny. Jego głównym punktem jest ołtarz.

Ołtarz jest bardzo surowy, ale za ołtarzem znajduje się przepiękny obraz ołtarzowy, który namalował słynny Carl Einar Andreas Forseth, autor m.in. mozaiki znajdującej się w Złotej sali ratusza sztokholmskiego.

Einar Forseth jest również autorem pozostałych malowideł zdobiących kościół.

Forseth w projekcie kościoła inspirował się nie tylko stylem późnego średniowiecza, ale także stylem klasycznym i…egipskimi grobowcami. Zejście do kolumbarium przypomina zejście do egipskiego grobowca.