Risgrynsgröt czyli świąteczna ryżowa owsianka.

Risgrynsgröt, czyli ryżowa owsianka to potrawa, która ma swoje odpowiedniki w wielu krajach na całym świecie.

W krajach nordyckich „kasza ryżowa” pojawiła się w XIV wieku. Przez wiele wieków owsianka ryżowa była potrawą luksusową, którą spożywała wyłącznie arystokracja. Ryż był towarem zamorskim, przez co był drogi i niedostępny dla zwykłych śmiertelników. W XIX wieku wiele towarów luksusowych staniało i owsianka ryżowa stała się dostępna, a przez to i popularna wśród ludzi z niższych sfer. Nadal jednak dodatki do owsianki, czyli masło, śmietana, jajka czy cynamon były dodatkami luksusowymi.

Owsianka ryżowa jest tak naprawdę obecna na szwedzkich stołach przez cały rok, ale utarło się, że jest to tradycyjne danie świąteczne. Owsiankę Szwedzi jedzą z różnymi dodatkami takimi jak: cynamon, dżem, sos owocowy, masło, syrop owocowy, mleko. Z owsianką związany jest pewien zwyczaj oparty na wierzeniach ludowych. Dodaje się do niej obrany migdał i ta osoba, która go znajdzie w swojej porcji w następnym roku wyjdzie za mąż albo się ożeni. Tradycją też jest to, że ten, kto znajdzie migdał, musi wyrecytować przy stole jakiś wierszyk. W niektórych rejonach Szwecji osoba, która znajdzie migdał, otrzymuje mały prezent.

Owsianka może być wykorzystywana jako danie pod nazwą Ryż à la Malta. Do zimnej owsianki dodaje się połączoną z cukrem waniliowym bitą śmietanę. Czasami dodaje się jeszcze kawałki pomarańczy. Na Gotlandii przygotowuje się ciastka szafranowe, które robi się z owsianki ryżowej.

Jak taka owsianka smakuje? Jak mdła mleczna pacia z grudkami. Próbowałam jej z dodatkiem cynamonu i niestety, pomimo tego, że uwielbiam zupy mleczne, to ta wersja mlecznego posiłku nie przypadła mi do gustu, ale…uważam, że jest to jadalne i podejrzewam, że znalazłoby w Polsce wielu fanów.