-
Madryt praktycznie czyli co gdzie i jak.
Lotnisko w Madrycie podobno jest jednym z największych w Europie. Tak to jest ogromne lotnisko. Tak wielkie, Uprzedzam tylko, że jeżeli leci się bardzo wczesnym rankiem to nici z zakupów w wolnocłowym. Lotnisko jest świetnie skomunikowane. Do centrum miasta można się dostać metrem. Bilety na metro kupuje się w automatach. Wejścia do metra są świetnie oznaczone i posiadają windę. Drugą opcją jest autobus który dojeżdża praktycznie do centrum z tym, że jedzie o wiele dłużej. Z racji tego, że metro jeździ od godziny 6 rano do około 2 w nocy, poza tymi godzinami autobus jest najlepszą opcją. Polecam przyjść na przystanek sporo przed czasem, ponieważ autobus nie końca trzyma się…
-
Od miłości do nienawiści – moje życie na emigracji.
Podobno w życiu każdego emigranta jest pewien schemat etapów emigracyjnych – o ile tak to można nazwać. Ten pierwszy to miłość do nowego kraju przy jednoczesnej nienawiści do kraju ojczystego. Wygląda to tak, że pewnego dnia pojawia się perspektywa rozpoczęcia życia w nowym, lepszym kraju – taa bo przecież dla nas Polaków najgorszym miejscem na świecie jest nasz kraj ojczysty. Jesteśmy z niego wiecznie niezadowoleni. Wszyscy wszędzie mają lepiej (no może u Ruskich jest gorzej albo w Afrycie, chociaż tam to przynajmniej mają fajną pogodę), lepiej zarabiają, mają lepszą opiekę medyczną, lepsze czekolady, lepiej ich traktują pracodawcy i w ogóle wszystko jest naj. Dajesz więc z dziką satysfakcją wypowiedzenie w…
-
Wyprawa do Niemiec południowych.
Wypad do rodziny w Niemczech był totalnie spontalnicznym wypadem. Na ten rok już i tak mielismy sporo zaplanowanych wypraw, bo Maroko, Belgrad, Bośnia i na koniec sierpnia Kluż-Napoka. No tak, ale czasami życie weryfikuje plany… Na początku lipca zrobiłam test ciążowy i…taadaam udało się. Od razu pojawiła się myśl czy uda nam się za prawie dwa miesiące pojechać do Rumunii. Z mety pojawiła się też druga myśl dotycząca punktów na bilety które musieliśmy wykorzystać do końca tego roku. Kolejna myśl była taka, że przez jakiś czas będziemy uziemieni. To nas skłoniło do podjęcia trochę szalonej decyzcji jaką był zakup biletów do Monachium i Lizbony. Monachium wybraliśmy dlatego, że w Niemczech…
-
Muzeum Wschodniej Azji w Sztokholmie.
Muzeum Azji Wschodniej znajduje się na niewielkiej wyspie Skeppsholmen w samym sercu Sztokholmu. Muzeum zostało założone w roku 1963 i posiada jedne z największych zbiorów w Europie. Budynek muzeum został wybudowany w latach 1699 – 1704 i służył m.in. marynarce wojennej. Historia muzuem tak naprawdę zaczyna się w roku 1926 kiedy to powstało Muzeum Dalekowschodnich Starożytności. Trzon tego muzeum stanowiły chińskie odkrycia Johna Gunnara Anderssona i zbiory własne króla Gustawa IV Adolfa. Zasoby muzeum można było oglądać do roku 1947 w Wyższej Szkole Handlowej. Rozrastające się zbiory sprawiły, że muzeum najpierw przeniosło się do budynku przy Storgatan, a następnie na Skeppsholmen. Na dzień dzisiejszy muzeum posiada około 100 000 obiektów.…
-
Ostatnie miejsce straceń w Sztokholmie.
Każde miasto zawsze posiadało swojego kata i miejsce straceń. W Sztokholmie takie miejsce początkowo było na Stigberget w dzielnicy Södermalm. Swoją drogą skazańcy mieli stąd piękny widok. Przestępców uśmiercano też na dużych placach miejskich czyli Stortorget, Järntorget, Gustav Adolfs torg, Norrmalmstorg i Hötorget. W czasem kiedy miasto coraz bardziej się rozrastało i w XVII wieku miejsce kaźni przeniesiono bardziej na południe czyli do Hammarbyhöjden. Szubienice bardzo często umiejscowione były obok wysypisk śmieci na których potem grzebano trupy skazańców zaraz obok zwłok niezidentyfikowanych trupów, samobójców czy zwierząt domowych. Ostatnie powieszenie na szubienicy w Hammarbyhöjden miało miejsce w 1818 roku, a ostatnia publiczna egzekucja (ścięcie gwałciciela i mordercy) w tym miejscu odbyła…
-
Wyprawa do Bośni i Hercegowiny.
Pomysł na Bośnię pojawił się nagle. W sumie to ja się trochę obawiałam tam jechać. Czytałam wcześniej o tym kraju i wiedziałam, że ma wciąż wiele zaminowanych terenów. Wyobrażacie sobie? Kraj kawałek od Polski w którym trzeba uważać gdzie się człowiek zatrzymuje. Kraj w którym lepiej nie zapuszczać się w krzaki na poboczach. Kraj w którym można zostać kaleką albo i zginąć od miny. Bałam się tam jechać. W Tuzli wylądowaliśmy o poranku. Przywitało nas maleńkie lotnisko na którym oprócz naszego stał jeszcze jeden samolot. Od razu uderzyło mnie piękno krajobrazu. Tak pięknie jest tylko na Bałkanach. Czar prysł kiedy zobaczyliśmy kolejkę do odprawy paszportowej, która odbywała się przed wejściem…
-
Toskańska sesja małego Francesco.
Zawsze na każdą wyprawę zabieram ze sobą sprzęt fotograficzny. Zawsze zabieram, ale zazwyczaj nie mam czasu na inne zdjęcia niż architektoniczne. Tym razem w Toskanii było trochę inaczej. Z reguły każdy nocleg mamy w innym miejscu czasami w hotelu, a czasami w wynajmowanym apartamencie. W jednym z toskańskich miasteczek wynajęliśmy lokum u włoskiej rodziny. Takiej prawdziwej włoskiej rodziny jak z filmów. Nie widzieliśmy ojca rodziny, ale mamuśka nam „wystarczyła” (w pozytywnym znaczeniu). To była taka prawdziwa włoska mamuśka trzymająca wszystko w garści, a przede wszystkim swoich dwóch synów. Dyrygowała wszystkimi równo. Naszą Freję zaraz zgarnęła na kolana i w minutę stała się ukochaną ciocią. Kobieta mogła być w moim wieku.…
-
Dwór Artusa w Gdańsku.
W Gdańsku przy głównej ulicy jaką jest Długa i jej przedłużenie czyli Długi Targ, znajduje się jeden z najpiękniejszych budynków w Gdańsku. To Dwór Artusa. Jest to dawne miejsce spotkań bogatych mieszkańców Gdańska, którzy nazwę zapożyczyli od legendarnego króla Artura. W dawnej Anglii imieniem Artura nazywano miejsca (budynki) spotkań rycerstwa. Tradycja ta dotarła z czasem do Niemiec, a stamtąd prawdopodobnie do Polski. Dwór Artusa był wielokrotnie przebudowywany. Obecny kształt (fasada jest w stylu niderlandzkiego manieryzmu) nadał mu w 1617 roku słynny architekt Abraham van den Blocke. Kiedyś był to najbardziej prestiżowy salon w Gdańsku. Każdy z cechów miał swoje miejsce w wielkiej hali i prześcigał się w upiększaniu swojego „kąta”.…
-
Duchy kościoła św. Jadwigi Eleonory.
W samym sercu sztokholmskiej dzielnicy Östermalm znajduje się przepiękny kościół pod wezwaniem Jadwigi Eleonory. Jest to kościół wyznania ewangelicko-luterańskiego. W 1664 podjęto decyzję o zbudowaniu w tym miejscu kościoła. Niestety brak pieniędzy przerwał na kilkadziesiąt lat budowę świątyni. Dopiero w 1737 konsekrowano kościół. Nadano mu imię Jadwigi Eleonory na cześć żony króla Szwecji Karola X Gustawa. Budynek kościoła jest rotundą. Kopuła kościoła powstała pod koniec XIX wieku. Kościół Jadwigi Eleonory posiada jeden z najcięższych dzwonów kościelnych w Szwecji. Dzwon został złupiony w Danii przez generała Carla Gustawa Wrangla (to ten sam który rabował w Polsce). Jest tu przepiękna klasycystyczna ambona. Kościół posiada piękne organy które są następcami tych oryginalnych. Jest…
-
Muzeum Sztuk Scenicznych w Sztokholmie.
Historia Muzeum Sztuk Scenicznych w Sztokholmie sięga stu lat wstecz. W 1897 roku w Sztokholmie zorganizowano pierwszą wystawę związaną z teatrem i muzyką. Była to wystawa czasowa na której pokazano m.in. instrumenty muzyczne z prywatnej kolekcji Duńczyka Carla Claudiusa. Widząc spore zainteresowanie wystawą postanowił on razem z organizatorem wystawy Johannesem Svanberg utworzyć stałe muzeum związane z historią muzyki i teatru. W 1899 roku dzięki darowiznom takich znakomitości jak kompozytor Gunnar Wennerberg, śpiewaczka operowa Christina Nilsson, malarz Anders Zorn oraz wspomnianego wyżej Carla powstało Muzeum Historii Sztuki. Przez pierwsze trzy lata swojego istnienia muzeum rezydowało w budynku Opery. W 1901 roku przeniosło się do innego budynku, ale przez ciągle rosnącą kolekcję…
